Tου Γιαννη Κουκουλα / gianniskoukoulas@gmail. com Φαίνεται πολλοί το είχαν... απωθημένο να δουν τον Μέσι και την παρέα του να φεύγουν με κατεβασμένα τα κεφάλια από τον ημιτελικό της Τρίτης. Και οι πανηγυρισμοί των «εχθρών» της Μπαρτσελόνα ανά τον κόσμο και όχι των φίλων της Τσέλσι ήταν ακόμα πιο έντονοι, επειδή η ομάδα του Λονδίνου πήρε το εισιτήριο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με δέκα παίκτες.Κανείς όμως απ όσους έβγαλαν το... δηλητήριό τους έπειτα από το 2-2 της Βαρκελώνης δεν μίλησε για αντιποδόσφαιρο. Ούτε φυσικά για τα αντιαθλητικά χτυπήματα του Τέρι ούτε του Λάμπαρντ. «Επική» χαρακτηρίστηκε η πρόκριση. «Ηρωες» ανακηρύχθηκαν οι παίκτες του Ντι Ματέο. Ουδείς όμως είπε μία κουβέντα για το πού πάει το ποδόσφαιρο όταν μία ομάδα υψώνει... σινικό τείχος για να αντιμετωπίσει μία πολύ καλύτερή της.Ναι, η Μπαρτσελόνα κάποιες στιγμές σου... σπάει τα νεύρα. Και από τις εκατοντάδες πάσες που αλλάζουν οι ποδοσφαιριστές της έξω από την περιοχή του αντιπάλου, προσπαθώντας να μπουν με την μπάλα στα δίχτυα, αλλά και με την... υπεροψία που δείχνουν μερικές φορές. Ομως, δεν παύει να είναι μία ομάδα που παίζει για να νικήσει και όχι για να κλέψει τη νίκη από τον αντίπαλο. Και γι αυτό έχει κερδίσει τον θαυμασμό και την αγάπη των φιλάθλων που δεν έχουν προκαταλήψεις και απωθημένα.